Posiedzenie nad rzeką - Galeria

W ostatnią niedzielę chciałem pojechać rowerem poza miasto, obadać drogę do jednej z widocznych z Juby gór. Jednak gdy rano spojrzałem w jej stronę.. okazało się że prawie zniknęła. Czarne chmury i deszcz.. Odczekałem swoje i ruszyłem w międzyczasie zmieniając plan na "bezplan". Jechałem powoli rowerem i od czasu do czasu zatrzymywałem się by zrobić zdjęcia.

Gdy dotarłem do rzeki przecinającej drogę.. miałem dwa wyjścia albo się zamoczyć po pas i przenieść rower na 2gą stronę albo wracać. Z racji, że otwarte skaleczenie nogi babrze mi się niemiłosiernie zdecydowałem się zawrócić. Po kilku minutach cofnąłem się do małego mostku gdzie ogromne mangowce dawały solidny cień.

Tam spędziłem jakieś (...)

Materiały dydatktyczne

Dzieciaki przyłapane na drodze ze szkoły. Rysunek wg mnie mówi "Zamiast jarać szlugi, chodźcie lepiej ze mną do szkoły". Niestety nie zawsze jest to takie proste. Zdecydowana większość dzieciaków w kraju nie chodzi do szkół. Powodem są: oddalenie od placówek, brak pieniędzy na utrzymanie dziecka w szkole, oraz konieczność pracy dla dobra rodziny. (i pewnie wiele innych)

Krok "nilowy" na południowosudańskiej drodze.

Nil? Krokodyle? Kajaki?

Nasze dmuchane kajaki sprawiały wrażenie „krokodyloodpornych”

Będąc na Antarktyce obiecywałem sobie, że jak tylko wrócę do kraju wybiorę się na spływ kajakowy. Minęła Ameryka Płd. Minął rok w Polsce i oczywiście nic z tego nie wyszło. Próbowałem jeszcze rzutem na taśmę, tuż przed wyjazdem, chociażby na jeden dzień wybrać się powiosłować - nic z tego.

Myślałem, że będzie mi dane czekać co najmniej do kolejnego lata w PL bo przecież naaawet, gdybym w Afryce trafił nad rzekę, to przecież krokodyle i inne zarazy! Poza tym, w kraju w którym nie ma dentysty, raczej ciężko o wypożyczalnię kajaków. Kolejna pomyłka. Rzeka jest, i to nie byle jaka, bo najdłuższa w Afryce - Nil. Krokodyli w niej nie ma – przynajmniej na wysokości Dżuby i w promieniu 100km od niej. Kajaki natomiast? Okazuje się, że (...)

Spływ Nilem - Galeria

Poczta w Dżubie

W Dżubie od roku można zakładać skrzynki pocztowe. Takie wiecie.. z jednej strony drzwiczki z 2giej strony otwarte, z drugiej nie. Taka konstrukcja aby z tyłu można było wkładać do nich pocztę.

Skrzynka kolegów założona została rok temu. Nie ważne, że klucza do niej do tej pory nikt nie widział. Pytamy co z nim? Pan poszedł poszukać... Na odchodnym uprzedził nas, że jak nie znajdzie zguby to trzeba będzie zapłacić 100zł za nowy zamek. O dziwo wrócił z kluczem! Mimo, że (o drugie dziwo) klucz pasował... skrzynka otworzyć się nie chciała. Ale i na to znalazł się patent! Pan przyniósł solidnego drąga i wypchnął drzwiczki od tyłu. Hej ho.

W międzyczasie policjanci odkręcili blachy w naszym samochodzie, bo jak się okazało zaparkowaliśmy na nieoznaczonym miejscu parkingowym ministra telekomunikacji i poczty. Ole.

Dzisiejszy dramat na Kololowie* sięgnął wymiarów kosmicznych. - Galeria

W okolicy naszego domu zawsze coś się dzieje. A to ktoś utknie w błocie, a to stłuczka na skrzyżowaniu. Innym razem dają się słyszeć głośno rozgrywane partie szachów. Tym razem (...)

Pamiętaj! Nie daj zwykłemu lampartowi wejść sobie na głowę!

Lampart

Afryka! Jeden z "lokalnych" Brytyjczyków wyjechał w teren - znaczy poza Dżubę. Zatrzymał się na targu w miejscowości o nazwie nieznanej. A tam, pomiędzy bananami, kogutami i innymi typowymi przedmiotami handlu siedziały dwa młode lamparty. Kupił, jakie miał wyjście? Gdyby koty zostały sprzedane któremuś z lokalnych mieszkańców skończyłyby jako ingrediencje do mikstur magicznych, czy "królicze łapki".

Lamparty trafiły do małego drewnianego domku na przedmieściach Dżuby, w którym w normalnych okolicznościach pomieszkują turyści. Natomiast ich nowy ojciec (...)

Lamparcie harce - Galeria

Jak kobieta pije...

A dzisiaj taka scenka rodzajowa.

Wracam rano rowerem z warsztatu do domu na śniadanie. Patrze... a na przydrożnej kupie piachu leje się dwóch facetów, trzymają się za głowy równo.

Zatrzymuje się kawałek dalej i zagaduje do dwóch obserwatorów, jak by nie było widowiska.

- Nieźle się szarpią - mówię.

- No, on bije swoja żonę! - słyszę w odpowiedzi.

- Jak to żonę!? Ta druga osoba to jest kobieta? - (oboje ogoleni na łyso, co jest tutaj typowe). Dopiero po rozplataniu wzrokiem kłębowiska ciał, przyznaje im racje.

- No.. żonę! Pijana przyszła!

- Aaaaahaa. - No to wszystko jasne - pomyślałem.

Powiem Wam, że jak lokalne żony tak się tutaj bija... to facet który ma ich 3 i więcej często musi wiać.

Potop w wersji Dżubańskiej - Galeria

Potop -  po prawej w górnym rogu nasza brama wjazdowa.

Nasz dom znajduje się na "ulicy" Cololo. To cały adres jaki mamy. O numerze domu czy kodzie pocztowym można zapomnieć. W tej sytuacji nie próbujcie wysyłać do mnie listów czy paczek żywnościowych. Cololo czasem ginie w kłębach pyłu, czasem zaś staje się rwącym strumieniem.

Dziś o godzinie 6:10 obudziło mnie uderzenie pioruna. (jak się później okazało nie tylko mnie) Trzasnęło tak blisko i solidne, że wszystkie 6 kontenerów z jakich składa się część mieszkalna naszego domu zadygotało. Później zaczęła się ulewa i kolejne pioruny. Ogromne krople strącały na ziemię (...)

Prawo jazdy

Tak, mam już swój pierwszy południowosudański dokument! Jest nim lokalne prawo jazdy, a stało się to w sposób następujący.

Wybraliśmy się z kolegą do Komendy Głównej Policji Stanowej Central Equatoria (stan w którym leży Juba). Zdjęć oczywiście robić w okolicy nie można, więc napiszę Wam w kilku słowach co zastaliśmy

Przywitał nas niezły bajzel. Na dziedzińcu, pomiędzy niewielkimi budynkami leżała kupa zarekwirowanych powypadkowych "boda boda". (motory przeróżnej maści służące za lokalne taksówki). Samochody parkowane były w sposób bezładny nieopodal stojącego na środku wraku osobowego pojazdu policji stanowej. Gdzieniegdzie natomiast można było znaleźć (...)

Skrót minionego roku i zielona mamba

Rok z życia

Nie wspominałem Wam na blogu, że wróciłem z Ameryki Płd do kraju? Fakt. Tak więc czas na szybkie wyjaśnienia. Z Ameryki wróciłem rok temu. Planowałem osiąść w kraju. No, przynajmniej pomieszkać tam ze 2 lata. Tak wspaniały plan zaczął się walić o jakiejś 4 nad ranem na warszawskim Nowym Świecie. Nowo poznana koleżanka, wspomniała mi wtedy o naborze do pracy w najnowszym państwie świata. Miało to miejsce jakieś 2 miesiące temu. Wysłana CV, jedna rozmowa, druga, trzecia i poszło, dostałem się!

Jak wyjeżdżałem na Antarktykę (...)

Audycja w Radiu Wnet

Zapraszam do posłuchania audycji z cyklu "Pocztówki ze świata" w Radio Wnet. A wniej...? Razem z Michałem Adamczykiem odpowiadamy Marcie i Bartkowi na pytania dotyczące klimatów antarktycznych. Ręce się trzęsły, głos łamał aale jakoś poszło. Fajne doświadczenie. Dzięki za zaproszenie i czas po audycji ;).

To co mówiliśmy do mikrofonu możecie odsłuchać TUTAJ.

Oprawianie węża - Galeria

Boca Juniors! cz. 2

Przed meczem

Hotel opuściłem na kilka godzin przed meczem, kupiłem jakieś piwo i udałem się w kierunku stadionu. Na 2,5h przed spotkaniem nie można było już podejść pod La Bombonerę (stadion). Wszystko było ogrodzone rozstawnymi płotkami, a dookoła kręciło się trochę policji, z konną włącznie. Spacerując, natrafiłem na miejsce, gdzie zbierali się kibice przyjezdnego Union. O dziwo, policji w tej okolicy było zadziwiająco mało... a płotki oddzielające ich od przechodniów miały ochotę same się obalić. „No cóż, co kraj to obyczaj” pomyślałem i udałem się na poszukiwania kibicowskiej knajpy.

Jak się okazało w promieniu 5 przecznic od stadionu panuje prohibicja, a spożycie z własnych zapasów jest surowo karane. Gdy więc, siedząc na parkowej ławce w okolicach stadionu i wyjąłem z plecaka butelkę, zaraz dosiadło się trzech chłopaków (...)

Wszystkiego Naj! Drogie Panie!

Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Kobiet! Zgodnie z polską tradycją powinien być kwiat... ale myślę, że motyl z argentyńskiej prowincji Misiones także Wam się spodoba. Przysiadł mi na plecaku podczas łapania stopa w miejscu, gdzie jak się później okazało ciężarówki mają zakaz zabierania autostopowiczów. Gdy miałem już dość czekania, przyleciał i zostawił trochę optymizmu. Tak więc drogie Panie, optymizmu i uśmiechu w nadchodzącym roku!

Ameryka Południowa to Boca Juniors! cz. 1

Boca!

Kiedy myślę o Ameryce Południowej w kontekście klubowej piłki nożnej przed, oczami pojawiają mi się niebiesko-żółte barwy Boca Juniors! Jako fanatyk futbolu po 2 letniej rozłące ze stadionami, spowodowanej pracą na Antarktydzie, meczu tej ekipy nie mogłem pominąć w programie mojego półrocznego wypadu do Ameryki Łacińskiej.

Klub powstał w 1905 roku w portowej dzielnicy Buenos Aires – La Boca. Założyciele o brytyjskim rodowodzie do nazwy, pochodzącej od lokalizacji klubu, dodali przydomek „Juniors”, aby podkreślić związek z ich wyspiarskim pochodzeniem. Drużyna od zawsze wiązana była z klasą robotniczą, o czym do dziś świadczy industrialna zabudowa dzielnicy, w której klub ma swoją siedzibę. Potwierdzają to także liczne grafiti na murach stadionu, przedstawiające portowych robotników. Między innymi stąd antagonistyczny stosunek do (...)

Boca Juniors - Galeria

Barkowy świat

Ciemność od czasu do czasu przerywa rozbłysk reflektora torującego nam drogę, silnik pracuje miarowo. Z brzegów dobiegają odgłosy ostatniej próby przed koncertem, który będzie miał miejsce za kilka minut. Świerszcze stroją skrzypce i liry. Nieznane mi zwierzęta od czasu do czasu sprawdzają gotowość instrumentów dętych. Mali oświetleniowcy montują lampki na drzewach, które podczas prób świateł skrzą się setkami rozbłysków. Tak właśnie wygląda moja pierwsza noc na „Del Oriente” - barce, na którą wsiadłem w Guayaramerin i na której spędzę najbliższy tydzień. Teraz w kilku słowach opowiem jak do tego doszło (...)

Dżungla z pokładu boliwijskiej barki - Galeria

Polska Stacja Antarktyczna - Galeria