Czy jestem hipsterem?

Siedzę sobie w knajpce o profilu podróżniczym.

Kupiłem herbatę, zająłem ustronne miejsce na kanapie znajdującej się w przejściu do kibla i czytam.

W stronę toalety zmierza młoda dziewczyna, mija mnie... cofa się dwa kroki i zagaduje:

- Bukowskiego mam nadzieję nie czytasz?

- Nie, nie Bukowskiego.

- Uff.. to dobrze bo myślałam, że jesteś hipsterem.

- yyy... Nie muszę Wam chyba mówić, że zbaraniałem... i zatkało mnie chwilowo. - Ale ja lubię Bukowskiego i przeczytałem prawie wszystko... to hipsterzy lubią pijaków i dziwkarzy? - odpowiadam.

- Tak.

- A Pilcha też czytają?

- Tak.

- Hm.

Dalsza konwersacja została przerwana potrzebą fizjologiczną koleżanki. Jakkolwiek to brzmi.

Wniosek jest taki:

No własnie jaki jest?

a) ogolić brodę?

b) nie czytać?

c) nosić kibicowskie atrybuty do knajp podróżniczych?

d) iść kupić bułki

wygrał głód.

Udanego weekendu.

"Zakładam nogę na nogę i (...)"

(...) "Ja miałem trzy godziny. Po prostu siedziałem i patrzyłem na wszystko. Jak ci starzy chłopi z Polski z Węgier albo z Rumunii. Gdy przestają pracować, gdy już mogą w życiu odpocząć siadają na ławeczkach przed domami i patrzą. Patrzą na świat jak na film. Siedzą nieruchomo z rękami na kolanach i tylko czasem poruszają powiekami albo sięgają po papierosa. Dopóki nie zapadnie zmrok.

W Niemczech stosuję tę samą strategię. Zakładam nogę na nogę i po prostu patrzę. Pozwalam by obrazy wchodziły we mnie i staram się nie myśleć." (...)

- fragment książki "Dojczland" - Andrzej Stasiuk.

W mlecznym barze

Bar mleczny. Kolejka do odbioru posiłków. 

Dwie osoby stoją w przede mną. 

Nadszarpnięty alkoholem mężczyzna podaje paragon z listą zamówionych dań.

- Kurwa, coś pan pił??? - mamrocze pod nosem Pani wydająca posiłki.

- ... - odpowiada jej milczeniem osobnik. Zaskoczony pewnie. Twarzy nie widzę.

- Ale śmierdzi w d... - etc. itd. itp. mruczy do siebie Pani.

- Nie uwierzyła by Pani - pada nieoczekiwana odpowiedź.

Podchodzi kolejna osoba

- Buraczki ze śmietaną poproszę... Ciepłe będą? - mówi mężczyzna wyglądający na mojego rówieśnika.

- Jak pierwsza miłość kochanieńki! Jak pierwsza miłość - mówi ta sama jakże odmieniona pracownica baru.

- ... - człowiek się uśmiecha ale milczy.

- Pamiętasz pan swoją pierwszą miłość?

- ... - zastanawia się.

- Teraz już nie ma miłości, wszystko kasa! - kontynuuje pani x

- No widzi Pani... Kasy to ja nie mam. - pada wreszcie odpowiedź i mężczyzna odchodzi.

Moja kolej.

Mimo iż przyszedłem na zupę i leniwe dorzucam do tego buraczki, z ciekawości. Swoją drogą niezły marketing.

Idę do stolika... Na pierwszy ogień idą oczywiście buraczki. Sprawdzam z jednej... z drugiej strony talerzyka.

Myślałem, że buraczki będą gorące - jak pierwsza miłość.

Jak się domyślacie są zimne - jak pierwsza miłość.

Siedzę nad talerzami i uśmiecham się szeroko. 

Tak to już jest z punktami widzenia.